नामर्द

प्रेमलाई एउटा पवित्र आदर्श सम्झेर हदैसम्मको प्रेम गथ्र्यो ऊ । उपासना र साधना सम्झेर पूजा गथ्र्यो । नैतिक संस्कारबाट हुर्किएको ऊ प्रेमेभित्रका वर्तमान विकृतिहरु केलाएर गहन विश्लेषण गथ्र्यो र विकृत्योन्मुख पृष्ठभूमिको वर्तमान समाजमा सभ्य र आदर्श प्रेमको एउटा नमुना पेश गर्ने कल्पना गथ्र्यो । संस्कारले सिकाएको नैतिक शिक्षाको मर्यादामा उसले विवाहपूर्वको अनैतिक शारीरिक सम्बन्धलाई परैबाट पन्छाइदिन्थ्यो । यद्यपि ती सुमधुर प्रणय मिलनहरुमा आफ्नी प्रेमिकाको अब्यक्त आकांक्षा उसले आभाष नपाएको हैन । सँगै हिड्दा ढेपिएर देखाएको देहभावको आशय नबुझेको हैन । प्रेम साटा–साट गर्ने क्रममा शाब्दिक रुपमा अब्यक्त रहेपनि उनका चाहनाले झल्काएको कामुकता र स्पर्शमा उनको मुखबाट निस्कने आनन्दानुभूतिको उच्छवासले कहिलेकाहीं ऊ ऊ पनि उत्तेजित नभएको हैन । यस्तो स्थितिमा ऊ भित्र पनि वासनाको अनियन्त्रित बाढी नै चल्थ्याो । तर ती वासनात्मक उत्तेजनाका छालहरुलाई ऊ नियन्त्रणमा लिन बाध्य हुन्थ्यो ।

कैयौं पटकका ती भेटहरुमा ऊबाट प्रेमिकाका चाहनामाथि सम्बोधन हुन नसकेपछि ऊप्रति उनी पनि वितृषित हुदै गईरहेकी थिईन् । प्रणयपरक ती भेटहरु विस्तारै पातलिदै गईरहेको थियो । स्वतन्त्र जीवनमा मनको चाहनालाई कुण्ठित राखेर को पो बस्थ्यो र ? मनको माग पूरा गर्न प्रशस्त खुल्ला मार्गहरु भएको अवस्थामा उनले पनि अर्को बाटो खोज्न थाल्नु अस्वाभाविक थिएन । समय क्रमसँगै यस्तै विषमतापूर्ण परिस्थितिमा उसको प्रेमिकाको सम्बन्ध अन्यत्र विस्तार हुदै गईरहेको थियो । जसको बतासे हावा उसको कानसम्म पनि ठोक्किन आइपुगेको थियो । त्यसले एउटा ठूलै बज्रपात प¥यो ऊमाथि । प्रेमको धरातलमा भावनाले उठ्नै नसक्ने गरी पछा¥यो उसलाई । तर पनि हावाको भरमा कागको पछाडि दौड्नुभन्दा सत्य–तथ्य बुझ्नु उचित लाग्यो उसलाई । विक्षिप्त अवस्थामा उच्च संयमता अपनाउदै स्पष्टीकरण लिने अभिप्रायका साथ उसले उनीसँग एकपटक भेट्ने इच्छा ब्यक्त ग¥यो । तर उनी भेट्न चाहिनन् । बरु ठाडै ओठे जवाफ फर्काउदै प्रेमका लागि मनका चाहनाहरुलाई तिलाञ्जली दिन नसक्ने भन्दै उनको स्वतन्त्र जीवनमाथि प्रेमको नाउँमा हस्तक्षेप गर्न खोजेको आरोप आयो उसलाई । थुप्रै अरु के के भन्दै थिईन् उनी, उसले सुन्न सकेन, मात्र उसको स्मृतिपटमा उनले भनेका यही वाक्य गुञ्जिरह्यो, ‘...तिमीजस्तो जिन्दगीको मिठास बुझ्न नसक्ने हुतिहारासँग प्रेम र जीवन सम्झौतामा बन्धकी राखेर मनका लोभलाग्दा मीठा चाहनाहरुलाई सजाय दिनुछैन मलाई । ..... नामर्द कहींको !’
आज ऊ आफू समय सापेक्ष चल्न नसकेकोमा पछुताईरहेको छ ।

 

 

सर्वत्रापमानित ‘स्मृतिरोगी’